هفته گذشته، هنگامی که از یکی از خیابانهای مرکزی شهر تبریز عبور میکردم، چشمانم به بنرهایی افتاد که خبر از آزادی زندانیان غیرعمد میدادند. این حرکت انساندوستانه و بینظیر که از سوی مردمان خیرخواه و دلسوز تبریز به جریان افتاده، نمایانگر فرهنگ اصیل و اخلاق والای این شهر است؛ شهری که به واسطهی عدم وجود گدا در خیابانهایش به عنوان یک الگو در سراسر کشور مطرح شده و بار دیگر با این حرکت دلنشین و انسانی، تفاوت خود را به رخ دیگر شهرها میکشد.
در این سنت شریف و پسندیده، خانوادههای متوفی تصمیم میگیرند تا به جای صرف هزینههای معمول برای برپایی مراسمهای ترحیم و تشریفاتی همچون ضیافت، کارت دعوت و تاج گل، این مبالغ را به آزادی زندانیانی که به واسطه جرایم غیرعمد در محبس گرفتار شدهاند، اختصاص دهند. این اقدام نه تنها کمک به بازگشت سرپرست خانوادهای به آغوش گرم خانه و خانوادهاش میکند، بلکه دعای خیر زندانیانی که به لطف این اقدام آزاد شدهاند، به روح عزیزان درگذشته نثار میشود.
تبریز، این شهر تاریخی و فرهنگی و ملقب به “شهر اولینها”، با این حرکت سخاوتمندانه و اختصاص احسان و هزینههای مراسمهای ترحیم به آزادی زندانیان غیرعمد، بار دیگر فرهنگی زیبا و انسانی را به نمایش گذاشته است. امید است که این رفتار پسندیده و انساندوستانه در دیگر شهرهای استان و کشور نیز به یک فرهنگ عمومی تبدیل شود و موجب خیر و برکت برای همگان گردد.
از ستاد دیه استان، مردم نیکوکار و نوعدوست تبریز و همچنین همهی خیرین که با حمایتهای خود این اقدام ارزشمند را ممکن ساختهاند، نهایت سپاس و قدردانی را به عمل میآورم. این حرکت زیبا، بیشک تبلور اوج انسانیت و نوعدوستی در جامعهای است که به ارزشهای اخلاقی و انسانی پایبند مانده و همواره در مسیر خیر و نیکی قدم برمیدارد. روح بلند و پاک این عزیزان همیشه در خاطرهها باقی خواهد ماند.
